o-bg

Yıkama enzimi

Enzim yıkama işleminde, selülazlar pamuk liflerindeki açık selüloz üzerinde etki ederek kumaştan indigo boyasını serbest bırakır. Enzim yıkama ile elde edilen etki, nötr veya asidik pH'lı selülaz kullanılarak ve çelik bilyeler gibi araçlarla ekstra mekanik çalkalama uygulanarak değiştirilebilir.

Diğer tekniklerle karşılaştırıldığında, Enzim yıkama, daha fazla su tasarrufu sağladığı için taş yıkama veya asit yıkamadan daha sürdürülebilir olarak kabul edilir. Taş yıkamadan kalan pomza parçalarının ortadan kaldırılması için çok fazla su gerekir ve asit yıkama, istenen etkiyi üretmek için birden fazla yıkama döngüsü içerir.[5] Enzimlerin substrat özgüllüğü, tekniği denim işlemenin diğer yöntemlerinden daha rafine hale getirir.

Dezavantajları da vardır, Enzim yıkamada, enzimatik aktivite ile açığa çıkan boyanın tekstile tekrar birikme eğilimi vardır ("geri boyama"). Yıkama uzmanları Arianna Bolzoni ve Troy Strebe, taşlanmış denim ile karşılaştırıldığında enzimle yıkanmış denimin kalitesini eleştirdiler ancak farkın ortalama tüketici tarafından tespit edilmeyeceği konusunda hemfikirdirler.

Ve Tarih hakkında, 1980'lerin ortalarında, taş yıkama işleminin çevresel etkisinin farkına varılması ve artan çevre düzenlemeleri, sürdürülebilir bir alternatife olan talebi artırdı. Enzim yıkama, 1989'da Avrupa'da tanıtıldı ve ertesi yıl Amerika Birleşik Devletleri'nde benimsendi. Teknik, 1990'ların sonlarından bu yana daha yoğun bir bilimsel çalışmanın konusu oldu. 2017'de Novozymes, enzimleri açık bir çamaşır makinesine eklemek yerine, kapalı bir çamaşır makinesi sisteminde doğrudan denim üzerine enzim püskürtmek için bir teknik geliştirdi ve böylece enzim yıkama için gereken su miktarı daha da azaldı.


Gönderi zamanı: 04-Haz-2025